به نقل از «قدس آنلاین»

نه مسابقه، نه استعدادیابی صرفاً تعظیم شعائر اهل‌بیت(ع)

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۰۴۸۲

تا پیش از ساخته شدن «حسینیه معلی» تنها نوآوری در پخش برنامه‌های مداحی و مولودی‌خوانی، تغییراتی جزئی در قالب مرسوم این مراسم‌ها با تصاویر و تدوین‌های متفاوت بود اما برنامه «معلی» که در آغاز فصل اول، ظن برنامه استعدادیابی در حوزه مداحی را قوت بخشید، روی آنتن شبکه۳ آمد و تصورات درباره یک برنامه مذهبی را دگرگون کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این برنامه با هدف ترویج فرهنگ روضه‌خوانی، نوحه‌خوانی و هیئت‌داری با حضور کارشناسان مداحی طی دو فصل در ماه‌های محرم و صفر امسال پخش شد و فصل سوم آن ویژه اعیاد شعبانیه روی آنتن شبکه۳ رفت. «سعید ستودگان» تهیه‌کننده جوان این برنامه تأکید دارد «حسینیه معلی» جنبه رقابتی ندارد و صرفاً فرصتی برای انتقال توانایی‌های جوانان و عاشقان حسینی در حوزه مداحی است. درباره جزئیات فصل سوم این برنامه که پخش آن تا نیمه شعبان ادامه دارد با او گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.

این شب‌ها مخاطبان شبکه۳، میهمان «حسینیه معلی» با سروشکلی متفاوت‌تر از دو فصل قبلی هستند، بازخوردهای فصل سوم تاکنون چطور بوده است؟
بازخوردهای فصل سوم خیلی خوب بوده است، فکر می‌کردیم برنامه در بین مردم دیده شود ولی نه تا این حد! خدا را شکر عنایت ائمه اطهار(ع) شامل حال ما شد و «حسینیه معلی» در بین مردم طرفدار پیدا کرده است. فصل سوم برنامه در ۱۵ قسمت تولید شده و پخش آن تا نیمه شعبان ادامه دارد. حدود ۷۵ اجرا ضبط کردیم که در این شب‌ها تقدیم نگاه مردم می‌شود. این نوید را به بینندگان می‌دهم که برنامه نیمه شعبان «حسینیه معلی» آن‌ها را شگفت‌زده خواهد کرد.

با توجه به تغییر مجری و کارشناسان مداحی برنامه در فصل سوم تغییر رویکرد داشته است؟
برنامه ما در فصل سوم تغییر رویکردی نداشته است و از همان ابتدا، هدف و سنگ بنای برنامه، احیای شعائر و میراث اهل بیت(ع) بوده که سعی کردیم با نمایش و معرفی مراسم‌ دینی و آیینی به ساحت مقدس این بزرگواران عرض ادب داشته باشیم. با توجه به همزمانی فصل‌های اول و دوم برنامه در ماه‌های محرم و صفر، تعظیم شعائر متناسب با این دو ماه را داشتیم و می‌خواستیم مناسک و آیین‌های عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) را زنده کنیم، در فصل جدید نیز همان رویکرد تعظیم شعائر را متناسب با ایام شادی و سرور اهل بیت(ع) داریم. ضمن اینکه می‌خواستیم به مراسم‌ شادی مناطق مختلف ایران بپردازیم و دیدیم بهترین زمان پرداختن به آن، ماه شعبان است.
آیا در این برنامه، موضوع استعدادیابی هم دنبال می‌شود؟
خیر، در این برنامه نه مسابقه داریم و نه قرار است استعدادی کشف شود، از اول هم بنای ما این نبوده و اکنون هم نیست.

در این برنامه، آیین‌های کمتر دیده شده هم نمایش داده می‌شود، چرا پرداختن به آن‌ها اهمیت دارد؟
گروه سردبیری برنامه ماه‌ها درباره اینکه اقوام ما در مناطق مختلف کشور در ایام عزا و شادی چطور به محضر اهل بیت(ع) عرض ادب می‌کنند تحقیق و پژوهش انجام دادند، به همین خاطر به گنجینه‌ای غنی و عظیم از مداحی با گویش‌ها و آیین‌های مختلف همچون مراسم «یزله‌خوانی» خوزستانی‌ها و «اضوا» هرمزگانی‌ها رسیدیم. سعی کردیم در حد توان، این آیین‌ها را به نمایش بگذاریم و اگر مواردی جا افتاده باشد ان‌شاءالله در فصل‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت.

آیا فصل بعدی هم ساخته خواهد شد؟
برنامه ظرفیت و کشش دارد چون محوریت «حسینیه معلی» مداحی و مولودی‌خوانی برای عرض ارادت به اهل بیت(ع) است. این حوزه ظرفیت‌های زیادی دارد و ذاکران و مداحان خوش‌ذوق و خوش‌صدایی در سراسر کشور داریم که می‌توان چندین فصل از برنامه را ساخت. فعلاً بنا به ادامه دادن برنامه داریم.

چقدر نیاز به ترویج مراسم‌ شادی اهل بیت(ع) احساس می‌شد؟
به گفته یکی از ذاکران اهل بیت(ع) دین ما هم دین گریه است و هم دین خنده، بنابراین همان طور که باید به عزاداری بپردازیم باید در ایام شادی اهل بیت(ع) هم جشن و سرور داشت. چون در سال‌های اخیر، نوآوری خاصی درباره این مراسم در تلویزیون دیده نمی‌شد، بچه‌های تیم «حسینیه معلی» به این خلأ موضوعی پرداختند. بازخوردهای خوبی که از برنامه می‌گیریم به خاطر خلاقیت و نوآوری گروه تولید و شرکت‌کنندگان است. بچه‌های تولید هم می‌خواهند بی‌نام و نشان کار کنند برای همین در تیتراژ برنامه، نامی از آن‌ها نیست. «حسینیه معلی» نشان داد می‌توان برنامه معارفی با کیفیت متناسب با ایام جشن و شادی ائمه اطهار(ع) ساخت که در جدول پخش پربیننده‌ترین شبکه تلویزیون قرار بگیرد. پیشتر این طور بود که زمان‌های طلایی و پرمخاطب آنتن به برنامه‌های اجتماعی و سرگرم‌کننده اختصاص پیدا می‌کرد اما بچه‌های «حسینیه معلی» ثابت کردند برنامه‌های مذهبی خلاقه هم می‌توانند پرمخاطب باشند.

چقدر«حسینیه معلی» سبب شد مداحی در بین نوجوانان و جوانان طرفدار پیدا کند؟
عشق و علاقه به مداحی در بین جوان‌ها و نوجوان‌ها به برکت نام سیدالشهدا(ع) و اهل بیت(ع) است. ما هم در این راستا تلاش کردیم و پس از پخش فصل‌های اول و دوم «حسینیه معلی» پیام‌هایی از روستاها و شهرهای مختلف به ما می‌رسید که برنامه شما چقدر به بچه‌های ما انگیزه داده تا جایی که تصمیم گرفتند نزد استاد مداحی بروند یا در این حوزه آموزش ببینند. فراخوانی که برای شرکت در فصل جدید «حسینیه معلی» منتشر کردیم با استقبال کم‌نظیری از سوی مردم روبه‌رو شد از کودک ۴-۳ساله تا پیرغلام ۹۰ساله برای ما فیلم مداحی فرستادند و تمایل داشتند در برنامه حضور یابند. این‌ها همه به برکت نام اهل بیت(ع) است.

وقتی فصل اول برنامه روی آنتن رفت از سوی شبکه‌های فارسی‌زبان خارجی، هجمه‌های زیادی به آن وارد شد، دلیل این حمله‌ها را چه می‌دانید؟
وقتی کاری در حوزه فرهنگ و دین ساخته می‌شود که تأثیرگذار است، دشمنان حساس می‌شوند. پس از پخش «حسینیه معلی» حجم زیادی از جوانان و نوجوانان به حوزه مداحی گرایش پیدا کردند. هنوز دو سه قسمت از پخش برنامه نگذشته بود که تلویزیون‌های لندنی معاند علیه ما برنامه ‌ساختند. لطف و عنایت امام حسین(ع) پشت تیم سازنده برنامه «حسینیه معلی» بود و کار بین مردم دیده شد. وقتی دیدیم دشمن اینچنین دارد به ما حمله می‌کند، انگیزه گرفتیم و مسیرمان را پرقدرت ادامه دادیم تا کار با کیفیت بهتری روانه آنتن شود و برنامه‌ای در شأن اهل بیت(ع) ساخته شود.

خبرنگار: زهره کهندل

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: حسینیه معلی اهل بیت ع آیین ها فصل سوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۰۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«کودک شو» : تلاش بودجه‌سوز برای استمرار یک تجربه‌ی تمام‌شده

«کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد، یک تجربه‌ی به پایان رسیده بود، فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکه‌ی نسیم برای ادامه دادن بیهوده این مسیر برای چیست.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق- در اوایل آذرماه سال گذشته، پژمان بازغی، بازیگر محجوب و کم‌حاشیه‌ی کشورمان، اعلام کرد که بعد از تقریبا ۵ فصل تجربه‌ی مجری‌گری در مسابقه‌ی «کودک شو» از این برنامه کنار گذاشته شد. یک روز بعد از مصاحبه‌ی بازغی، رضا نصیری کارگردان فصل‌های قبلی این برنامه از کنارگذاشته شدن تیم قبلی ساخت «کودک شو» خبر داد.

حقیقت ماجرا این است که از قضاء آقایان بازغی و نصیری بسیار خوب موقعی از برنامه کنار رفتند و در واقع یک توفیق اجباری برای ایشان دست داد!

«کودک شو» بعد از سه فصل، یعنی همان زمانی که حمید گودرزی به عنوان مجری جایگزین پژمان بازغی شد، روند افول خود را شروع کرد و بازگشت دوباره بازغی هم نتوانست به لحاظ کیفی برنامه را بالا بکشد.

به بیان دیگر، «کودک شو» همان بار اولی که بازغی از برنامه جدا شد(آبان ۹۹) یک تجربه‌ی به پایان رسیده بود که دیگر چیز دندان‌گیری برای عرضه نداشت. فقط معلوم نیست که اصرار مدیران شبکه‌ی نسیم برای ادامه دادن به این تجربه‌ی به ته دیگ خورده، آن هم با تغییر عوامل اصلی، برای چیست.

در حقیقت سوخت اصلی و تنها کارمایه‌ی باقی‌مانده از فصل چهارم به بعد مسابقه‌ی «کودک شو»، میل طبیعی و غریزی پدر و مادرها برای جلوی دوربین رفتن فرزندان دلبندشان و ثبت ان روی آنتن تلویزیون ملی است. از همین رو، کف استقبالی که به طور ثابت والدین، چه در شکل شرکت‌کننده و چه در شکل ببینده، حتی تا فصل n ام از چنین برنامه‌ای خواهند داشت، نباید موجب اشتباه محاسبه شود که این برنامه چون حدی از «بیننده» دارد، باید به هر قیمت ادامه پیدا کند.

چنین مسابقه‌هایی یک تیم قوی ایده پرداز، طراح و اجراکننده فنی نیاز دارد، چیزی که در «کودک شو» دیده نمی شود. ایده‌ها بسیار پیش‌پاافتاده و اجرای آن‌ها آماتوری است. این که عوامل برنامه برای پر کردن خلاهای برنامه بیش از حد روی پرسیدن سوالات تکراری از آنان و ظرفیت شیرین‌زبانی کودکان جلوی دوربین حساب باز کرده‌اند، نشان از ساده‌انگاری و سهل‌پنداری بیش از حد ذهنیت دوستان درباره برنامه‌ی «کودکانه» دارد. در شرایط کنونی، برنامه از هر نوع ارزش افزوده هنری و فنی خالی است و هیچ خلاقیتی در طراحی و اجرا ندارد.

برای مثال، جای یک شخصیت کودکانه، در قالب عروسک یا عروسک قدی یا همکار/دستیار مجری با ظاهر و ادبیات کودکان در برنامه خالی است، شخصیتی که معمولا به نماد چنین برنامه‌هایی تبدیل می شود. چنین شخصیتی می تواند فاصله میان شرکت‌کنندگان کودک و مجری را پر کند و شور و شعف کودکانه برنامه را بالا ببرد. به ویژه چون ملیکا شریفی نیا تجربه‌ای در اجرا ندارد و به طریق اولی، ابدا کار تخصصی اجرا برای کودکان را پیش از این تجربه نکرده، وجود یک شخصیت میانجی کاملا ضروری به نظر می رسید.

ملیکا شریفی نیا مسلط بر اجرا نیست به نحوی که همه دست اندازها و تپه‌چاله‌های اجرای خود را با قربان‌صدقه رفتن کودکان جبران می کند.

به عبارت دیگر، او در حال بازی کردن نقش «گرمی» و «صمیمیت» با مهمانان و کودکان است و متاسفانه این نقش بازی کردن زیادی به چشم می آید. مجری برنامه اصطلاحا "زیادی شلوغش می کند" و با انرژی بالای کاذب و ساختگی و بعضا داد و فریاد می خواهد چیزی را بر آن تسلط ندارد، در چشم مخاطب فرو کند.

البته این که مجری دارای یک صدای شفاف و رسا باشد، جزو اصول اولیه‌ی فیزیولوژی یک مجری است و متاسفانه صدای خانم شریفی‌نیا به واسطه‌ی دورگه و خشدار بودن، ابدا مناسب اجرا نیست.

جدای از این، مجری جدای از این که باید بتواند ایده‌ها و گفتارهای از پیش تعیین‌ و نوشته‌شده را به درستی اجرا کند، به لحاظ شخصیتی باید واجد گونه‌ای حاضرجوابی، بداهه‌پردازی و شوخ‌طبعی غریزی باشد.

در واقع، مجری باید برای اجرای برنامه‌ با تم خاص(در این‌جا کودکانه) یک شخصیت‌پردازی متناسب با آن انجام دهد، در حالی که خانم شریفی‌نیا علی‌رغم سابقه‌ی بازیگری، چنین طراحی برای حضور جلوی دوربین «کودک شو» ندارد. ظاهرا هم ایشان و هم عوامل برنامه زیادی کار اجرا مسابقه‌ی کودک‌محور را سهل و ساده فرض کرده‌اند.

بی‌انصافی است که بگوییم «کودک شو»، در کلیت خود پروژه‌ی شکست‌خورده و ناموفقی بود. بله در دو سه فصل ابتدایی، «کودک شو» به واسطه‌ی ایده‌ی جدید خود(در مقیاس تلویزیون ایران، وگرنه انواع شوها و برنامه‌های موفق و پرطرفدار با حضور کودکان و نوجوانان در دنیا ساخته شده است)، جذابیت پژمان بازغی به عنوان یک ستاره سینمایی و داشتن کف استعداد لازم برای اجرا و البته عطش شدید جامعه به حضور نمایشی کودکان خود، آن هم در صفحه‌ی سیمای ملی، توانست در جذب مخاطب موفق باشد. اما «کودک شو» هر پتانسیل و ظرفیت و طراوتی اگر داشت، در نهایت تا همان فصل سوم عرضه کرد و پس از آن، چیزی جز تکرار مکررات و صرف هزینه با هدف پرکردن آنتن نبود.

معضل اصلی «کودک شو» این است که نه در کلیت خود و نه دست‌کم در هر فصل خود، فاقد یک «ایده» کانونی است که هم جنبه‌ی نوآوری داشته باشد و هم کلیت برنامه را منسجم و باکیفیت نگه دارد.

برای روشن شدن موضوع لازم است اشاره کنیم که تقریبا هر شو یا برنامه یا مسابقه‌ی تلویزیونی مشهور با محوریت کودک و نوجوان در شبکه‌های بزرگ دنیا، دارای یک ایده‌ی مرکزی است. برای مثال رقابت «آشپزی» بین کودکان یا نوجوانان محمل ساخت شماری از معروف‌ترین برنامه‌ها چون «MasterChef Junior»، «Kids Baking Championship»، «Food Network Star Kids» و «Disney's Magic Bake-Off» و... بوده است.

یا آمادگی جسمانی و مانورپذیری کودکان و نوجوانان در شوی محبوب «American Ninja Warrior Junior» محور کار بود. مسابقه‌ی «Genius Junior» صحنه‌ای برای معرفی و جلوه‌گری کودکان بااستعداد و نابغه در زمینه ریاضیات، هجی و املای کلمات و اطلاعات عمومی است که در قالب یک مسابقه‌ی بسیار جذاب و هیجان‌آور به تصویر کشیده می شود.

شوی «Shark Tank Young Entrepreneur Special» ایده‌های ناب کارآفرینی از سوی کودکان خلاق و هوشمند را توسط تیمی از کارآفرینان مشهور و موفق قضاوت می کند. مسابقه‌ی «Endurance» قدرت، تحمل، خلاقیت و کار تیمی کودکان را در شرایط سخت شبیه‌سازی شده در محیط‌هایی چون جنگل به سنجش می گذارد.

در « Mythbusters Jr» تیمی از کودکان با بهره‌گیری از قدرت تحلیل و منطق خود و ابزارهای در اختیار علمی، افسانه‌های معروف محلی در نقاط مختلف آمریکا را مورد بررسی قرار می دهند تا نسبت آن‌ها را با دروغ یا واقعیت تعیین کنند.

ملاحظه می شود که انواع ایده‌های مرکزی جذاب و بعضا بسیار خاص در محور طراحی مسابقات کودکان و نوجوانان قرار می گیرد. اما «کودک شو»، علی‌رغم این که به فصل ششم رسیده، فاقد چنین ایده‌ی منسجم‌کننده و خلاقیت‌سازی است، از همین رو، فصل ششم آن کاملا به لحاظ ایده و اجرا، ولنگار و باری به هر جهت است. نه بازی‌های طراحی‌شده بدیع و سرگرم‌کننده هستند، نه نکات آموزشی خاصی در کلیت برنامه دیده می شود و تجربه‌ی خاصی از این حضور در آنتن سیمای ملی برای «والدین» شرکت‌کننده رقم زده می شود.

ظاهرا تلاشی بی‌وقفه در جریان است که به هر قیمتی بودجه‌های عمومی که در اختیار سازمان است، از طریق تیم‌های برنامه‌سازی(دقیق‌تر: برنامه پر کُن)، با بسیط‌ترین ایده‌ها، تکراری‌ترین شیوه‌ها و البته کشدارترین زمان‌ها تلف شود. این سطح از کیفیت‌ستیزی برنامه‌سازان از یک سو، و نظارت‌گریزی از سوی مدیران میانی چه در مرحله تصویب طرح و چه در حین ساخت و پخش از سوی دیگر، واقعا نوبر است و نشان از بحران در ساختار تولید و برنامه‌سازی در شبکه‌های سیما دارد.